Σε κάποια σημεία που το άρθρο αυτό αφήνει να προβληθούν πολιτικές θέσεις του δημιουργού του υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες και πάνω σε αυτές θα εστιάσουμε σε ειδικότερη αναφορά. Παρ’ όλα αυτά η εργασία περιληπτικής συγκέντρωσης και παρουσίασης της βιβλιογραφίας γύρω από τον ελευθεριακό κοινοτισμό, την αποανάπτυξη, την πολιτική οικολογία, την αειφόρο καλλιέργεια, είναι ότι καλύτερο έχουμε εντοπίσει στα Ελληνικά. Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική πραγματικότητα μέσα στην οποία κάποιος επώνυμα (Μιχάλης Θεοδωρόπουλος) και επαγγελματικά συνδεόμενος (Περιβαλλοντολόγος, διαχειριστής παράκτιας ζώνης) με το αντικείμενο και το περιεχόμενο του είναι αναγκασμένος να πει κάποια πράγματα και να μην μπορεί να πει κάποια άλλα και επιφυλασσόμαστε. Οι αναφορές μας αναμφισβήτητα είναι κοινές και κοντά, δεν είναι δηλαδή αντιφατικές αλλά δεν χαρακτηριζόμαστε και δεν χαρακτηρίζουμε ότι επεξεργαζόμαστε και ότι φιλοξενούμε. Με κριτική ματιά βλέπουμε ποια γνωστικά εργαλεία μας κάνουν και ποια όχι. Το συγκεκριμένο είναι μια πάρα πολύ καλή δουλειά που ασχέτως κάποιων πολιτικών διαφοροποιήσεων θα ήταν κρίμα να μην αναγνωριστεί ως τέτοια.
Πολιτική οικολογία και αποανάπτυξη
Αν δεν πράξουμε το ακατόρθωτο, θα έρθουμε αντιμέτωποι με το αδιανόητο,
Η οικολογία της ελευθερίας, Murray Bookchin.
Η αποανάπτυξη βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής οικολογίας και η πολιτική οικολογία στη καρδιά της αποανάπτυξης. Ακριβώς μέσα από την ολιστική κριτική της ανάπτυξης, του παραγωγισμού και του καταναλωτισμού, σε σχέση με την φέρουσα ικανότητα (φυσικά όρια) του πλανήτη, αλλά και την περιβαλλοντική κρίση που είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται, γεννήθηκε η Πολιτική Οικολογία σε επιστημονικό και κινηματικό επίπεδο ήδη από τη δεκαετία του 1960, αλλά κυρίως τη δεκαετία του 1970. Συνεχίστε την ανάγνωση Πολιτική οικολογία και αποανάπτυξη